Veerkracht in hoogsteigen persoon
Een inspirerende ontmoeting op de vrijdagochtend
Soms ontmoet je iemand die je inspireert. Die je ideeën tot leven brengt. Die een voorbeeld is van hoe theoretische concepten er in het echt uitzien.
Ik ontmoet Tim, 38 jaar, aangemeld door zijn werkgever. In de beperkte informatie die ik heb lees ik zijn levensverhaal: zijn vrouw is, na een ziekbed van twee jaar, twee maanden geleden overleden. Vier jaar geleden overleed hun drie maanden oude dochtertje. Tim heeft een zoontje van bijna drie. Een beeld vormt zich in mijn hoofd, van de man die ik ga ontmoeten, van de hulp die ik hem kan bieden.
Dan komt Tim binnen. Een energieke, open en spontane man. Tim blijkt, ondanks het enorme verdriet wat hij met zich meedraagt, een man in balans te zijn. Hij heeft sterke steunpilaren in zijn leven: een zoontje als eeuwig lichtpunt in zijn leven, een hechte en betrokken vriendengroep, steunende familie, een begripvolle werkgever die hem ruimte geeft, hobby’s waar hij blij van wordt. Gecombineerd met persoonlijkheidseigenschappen zoals optimisme, maakt dit dat hij alles wat hem overkomt kan opvangen.
En dat, dames en heren, is een schoolvoorbeeld van veerkracht. De definitie van veerkracht: ‘Het vermogen om je succesvol aan te passen aan stressvolle situaties, tegenslag of ingrijpende gebeurtenissen, en om je mentale en emotionele welzijn te herstellen of zelfs te verbeteren.’ En dat doet Tim.
Tim maakte de ergste dingen mee die een mens zich kan voorstellen. Die pijn, dat verdriet voelt hij. Hij drukt het niet weg, kan even flink huilen, praat erover met de mensen om hem heen. Hij laat zijn zoontje zien dat verdrietig zijn mag, ze houden elkaar vast. Tim is dankbaar, voor de manier waarop ze als gezin de laatste fase van zijn vrouw hebben meegemaakt. Hoe zij de dingen aan heeft gepakt, hij is trots. Tim is gegroeid, heeft scherper wat belangrijk is: tijd met zijn zoontje, met de mensen om hem heen. En niet presteren, geld verdienen, snel snel snel, zoals hij vroeger leefde. Tim geniet van de kleine dingen, en beseft dat verdriet en blijdschap naast elkaar kunnen bestaan.
Het verhaal van Tim raakt me diep. Alles wat hij heeft meegemaakt, denkend aan mijn eigen gezin, breekt mijn hart. Maar tegelijkertijd is hij zo krachtig, juist in zijn verdriet, het is bijzonder om te zien.
Tim heeft mij eigenlijk niet nodig. We zullen elkaar af en toe spreken, om de balans te volgen als hij weer gaat werken. Om hem te ondersteunen, én een beetje om mij te inspireren.
