De ijsvogel en ik

Over de kracht van de natuur als je hoofd blijft razen

Een tijdje geleden zat ik in het bos bij ons in de buurt. Geen groots en meeslepend bos, maar prachtig en stil en fijn om een korte wandeling te maken in mijn pauze. Zo ook dat tijdje terug. Ik zat aan het kleine meertje midden in het bos, halverwege mijn vaste rondje. Mijn hoofd was vol met zorgen, die ik niet goed van me af kon schudden. Met bijbehorende doemscenario’s voor de toekomst en twijfels over eerder keuzes.

Ik zette een meditatie op en staarde naar het water. Terwijl mijn gedachten door raasden, probeerde ik de stem te volgen. En toen was hij daar plotseling: een vogel, die uit het riet aan de oever kwam, in de lucht bleef hangen en weer naar het water schoot. En dat deed hij een paar keer. Ik zag een lange snavel, blauwe veren…dit kan toch geen ijsvogel zijn? Zomaar, aan deze toch wat onbuidende plas in dit kleine bos? De ijsvogel, mijn favoriete vogel die ik al zo lang in het wild wil zien? Dat kan toch niet…?

Ik appte mijn vader, hobby vogelaar en vraagbaak. En ja hoor, ‘het kan heel goed, ook daar’, reageerde hij. Nou ja, en als mijn vader het zegt…

Na deze onverwachte ontmoeting op afstand, ging ik voorzichtig dichterbij zitten. Ik heb nog lang daar aan het meertje gezeten, in de hoop dat hij zich nog eens zou laten zien, maar helaas.

Ik liep mijn rondje verder. En toen realiseerde ik me: ik was weer volkomen kalm. De storm in mijn hoofd was gaan liggen en ik kon weer rustig ademen. Ik kon ervoor kiezen om het thema waar ik zo druk mee was even te parkeren.

Nu wil ik niet zover gaan om te beweren dat de ijsvogel bestemd was voor mij. Dat hij zich liet zien met als doel mij te helpen, dat er een bepaalde boodschap in zat (al zou dat wel heel geruststellend zijn). Het is vooral een heel goed voorbeeld van de kracht van de natuur voor mentale en emotionele gezondheid.

Door de ijsvogel werd ik volledig naar het hier-en-nu gehaald. Ik gaf geen aandacht meer aan zorgen voor de toekomt, of ‘had ik maars’ over het verleden. Ik was alleen maar bezig met wat zich op dat moment, voor mijn neus afspeelde. Er was geen krachtiger middel om me weer kalm te voelen dan dat. En ik kon mijn zorgen op een later moment, vanuit meer rust en redelijkheid, weer aandacht te geven.

Mijn punt: voel je je overweldigd, overprikkeld, gestrest? Ga naar buiten, zoek het groen op, sta of zit even stil, kijk om je heen. Ook als zich geen ijsvogel aandient, zul je gaan voelen hoe de natuur helend kan zijn. Je weer grip kan geven, en kalmte terug kan brengen in je hoofd en lijf.

En je snapt, ik ga de komende tijd zo vaak mogelijk terug naar het kleine meertje, in de hoop ‘mijn’ ijsvogel weer te kunnen zien.